Arbeidsrechtbank Luik, afdeling Verviers, 23 november 2022
Een vrouw werd ontslagen tijdens haar afwezigheid wegens ziekte. Het ontslag was volgens de arbeidsrechtbank discriminatoir, temeer daar de vrouw het werk had kunnen hervatten indien ze dit had kunnen doen onder de vorm van telewerk.
Datum: 23 november 2022
Instantie: arbeidsrechtbank Luik, afdeling Verviers
Criterium: gezondheidstoestand
Domein: arbeid
De feiten
Een vrouw was in 2016 in dienst getreden van een vakbond. Ze werkte er als secretaresse. In 2019 werd een nieuwe hiërarchische verantwoordelijke aangesteld. Er ontstonden al vlug spanningen tussen de vrouw en de hiërarchische verantwoordelijke. Na een ernstige aanvaring werd de vrouw werkonbekwaam. Een arts stelde vast dat ze het werk kon hervatten op voorwaarde dat ze telewerk kon doen. In november 2020 werd de vrouw ontslagen. Ze vorderde voor de arbeidsrechtbank een schadevergoeding voor kennelijk onredelijke ontslag (op basis van CAO nr. 109) en een schadevergoeding voor discriminatoir ontslag (op basis van de antidiscriminatiewet).
Beslissing
- De arbeidsrechtbank leidde uit verschillende elementen een vermoeden af van discriminatie op basis van de gezondheidstoestand. De vakbond kon vervolgens niet aantonen dat het ontslag gerechtvaardigd was door een legitiem doel en dat de middelen voor het bereiken van dat doel passend en noodzakelijk waren. De arbeidsrechtbank hechtte veel belang aan het voorstel om het werk te hervatten onder de vorm van telewerk. Dit voorstel werd niet in overweging genomen door de vakbond. Dit zou een minder verregaande ingreep dat een ontslag mogelijk hebben gemaakt.
- De arbeidsrechtbank oordeelde dat het ontslag discriminatoir was en kende een schadevergoeding toe van zes maanden brutoloon.
- Volgens de arbeidsrechtbank was de vraag voor een schadevergoeding voor kennelijk onredelijk ontslag ongegrond. De schadevergoeding voor kennelijk onredelijk ontslag kon volgens de arbeidsrechtbank niet worden gecumuleerd met de schadevergoeding voor discriminatoir ontslag. Beide schadevergoedingen hadden immers tot doel eenzelfde gedrag te sanctioneren (namelijk een ontslag gebaseerd op illegale gronden) en op grond van CAO nr. 109 en het principe non bis in idem kon het slachtoffer geen tweemaal worden vergoed voor eenzelfde schade.
Unia was geen betrokken partij.
Afgekort: Arb.rb. Luik, afd. Verviers 23-11-2022
Vergelijkbare rechtspraak Arbeidsrechtbank Luik, afdeling Verviers, 23 november 2022
Rechtspraak over racistische en andere haatdragende uitlatingen op het werk: analyse van juni 2024
Arbeidshof Luik, afdeling Luik, 28 november 2023
Het arbeidshof bevestigt een vonnis van de arbeidsrechtbank. Het ontslag, omwille van organisatorische problemen, van een vrouw – die sinds juni 2016 quasi de hele tijd afwezig was wegens ziekte –was gerechtvaardigd.
Arbeidsrechtbank Luik, afdeling Luik, 22 januari 2024
Het ontslag van een man die werkte voor een huisvestingsmaatschappij was niet discriminatoir, maar het gevolg van een reeks functioneringsproblemen.