Correctionele rechtbank Namen, afdeling Dinant, 20 april 2004
Het bekritiseren van Israel, zelfs door het verschaffen van informatie die achteraf verkeerd blijkt te zijn, is geen aanzetten tot rassenhaat. In deze zaak ontbreekt zowel het intentionele element als de materiële bestanddelen van de inbreuk “aanzetten tot rassenhaat”, zodat de rechtstreeks gedaagden vrijgesproken worden.
De rechtbank is van oordeel dat antiracisme niet kan en mag gehanteerd worden als een instrument van intellectuele, politieke en morele censuur en dat het voor een journalist legitiem, zelfs heilzaam, is om zich kritisch op te stellen tegenover het beleid van regeringen en staten. Hij moet er wel over waken dat zijn te kritische geest - door het diaboliseren van de acties van de Hebreeuwse staat en zijn regering - misschien niet rechtstreeks het antisemitisme bevoordeelt maar wel een verrechtvaardigheid biedt aan de toegevelijkheid, of minstens de passiviteit van de publieke opinie en regeringen ten overstaan van een “nieuwe jodenhaat”, die zich razendsnel ontwikkelt bij bepaalde islamitische minderheden in Europa. Een aantal onrustwekkende gebeurtenissen levert het bewijs van deze actuele evolutie.
Downloads
Vergelijkbare rechtspraak Correctionele rechtbank Namen, afdeling Dinant, 20 april 2004
Correctionele rechtbank Luik, afdeling Luik, 11 maart 2024
Een leraar werd veroordeeld voor het aanzetten tot haat en geweld en voor het verspreiden van denkbeelden gegrond op rassuperioriteit of rassenhaat. Naar aanleiding van een diefstal had hij op Facebook een stigmatiserend bericht geplaatst over de Roma-gemeenschap. In het daaropvolgende onderzoek kwamen nog een aantal feiten aan het licht.